اوج عرفان در مناجات ماه شعبان

مشخصات کتاب

مؤلف : آیت الله سیدمحمدرضا مدرسی طباطبایی یزدی

ناشر : مشخص نیست

«شرحی بر فرازهایی از مناجات شعبانیّه»

أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمدلله ربّ العالمین و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و لعنه الله علی أعدائهم أجمعین

بحمدالله از این دعای شریف و روح نواز، با نوای خوش برادر بزرگوار بهره بردیم. امیدواریم مورد رضای حضرت حق عزّ اسمه و توجّهات حضرت ولیّ عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف و أرواحنا لتراب مقدمه الفِداء) قرار بگیرد. خداوند متعال این جلسه را مورد نظر خاصّ خود قرار داده و از مؤسّس و همه ی کسانی که شرکت نموده اند به أحسن وجه قبول بفرماید. در لحظاتی که خدمت برادران و خواهران مکرّم هستم، هیچ چیز مناسب تر از این نیست که کلّیّاتی درباره ی همین مناجات شریف شعبانیّه _ با این مضامین عالی _ طرح نمایم؛ گرچه سخن گفتن درباره ی این دعا واقعاً کار مشکلی است و بیان و ذوق و روح دیگری می خواهد.

این دعا به حَسَب آن چه که نقل شده است، مناجات، گفتگو و ابراز شوق و علاقه ی امیرالمؤمنین و اولاد ایشان: و به تعبیری، عشق بازی آنان با پروردگار عالم بوده است. در بعضی از فقرات این مناجات، مضامینی وجود دارد که فوق عقول ماست. ما صرفاً الفاظش را تکرار می کنیم؛ ممکن است معانی تحت اللّفظی اش را هم بفهمیم؛ امّا درک عمق و ژرفایش _ آن-چنان که از زبان معصوم صادر شده _ برای افراد عادی و انسان های معمولی و حتّی برای کسانی که به عنوان عارف شناخته شده اند محال است؛ چه رسد به امثال من و کسانی که در این سطوح نازل، گرفتار

ص: 1